Welkom op mijn nieuwe web-log waar ik af en toe iets schrijf over de dagelijkse dingen.
Hobby's, vakanties enz. Het web-log heeft een Indiaas tintje.
Dat komt omdat wij vele jaren in de wintermaanden in Goa(India) verblijven.
We begonnen met twee weken, vervolgens drie,
twee maanden en langzamerhand werden
het vijf maanden.
Herman ging vorig jaar eerst en ik zou 2,5 maand later
daar ook naartoe gaan om met de feestdagen 2013
weer samen te zijn.
Helaas is het allemaal anders gegaan.
Na 2,5 week in Goa is Herman
daar overleden.
Ik heb de draad weer opgepakt,
schrijf af en toe iets op dit weblog,
maar toch veel minder dan voorheen.



zondag 26 februari 2012

Zomaar even


Het is nog vroeg in de morgen. Heerlijk koel op het balkon, de bakker rijdt langs en toetert, vogels zingen het hoogste lied. Hier en daar hoor je de buurmannen hun tanden poetsen, kelen schrapen en rochelen op een manier die iedereen die wel eens in India is geweest bekend in de oren zal klinken. Als je van niets weet is het een onsmakelijk geluid, maar ook dat went weer.  Onze part time hond heeft lekkers gehad, ik zit met een bakje koffie om de oortjes weer overeind te krijgen en Herman ligt nog even na te soezelen.
Zo begint mijn ochtend altijd met hond Patou trouw naast me.
Kop op het muurtje want als hond
heb je veel kopzorgen.....
De eerste koe wandelt ook weer langs. Niet dat er veel ruimte is hier voor de dieren want er worden enorm veel resorts en appartementen gebouwd. soms heb je het idee dat de plaatselijke bevolking steeds meer verdrukt wordt. Waar je het ene moment een prachtig uitzicht zou kunnen hebben, staat het andere jaar een groot gebouw voor je neus en ze blijven bouwen. 

De afgelopen dagen is er weinig bijzonders gebeurd. De markt in Mapsa, het overbekende ijsje, een paar keer uit eten, bakkie in het dorp (Calangute), soms eens naar het strand. Dan weer eens  oude bekenden" tegen komen en daar een uurtje mee kletsen onder het genot van.....
Verrassend om steeds weer mensen tegen te komen die in eerste instantie niet meer naar Goa wilden gaan en dan achteraf toch maar weer wel. Het is altijd weer een blij weerzien. Handen geschud, de afgelopen zomer even doornemen met elkaar, foto's over en weer. Ervaringen uitwisselen enz.
Met Goa hebben de meeste mensen, net zoals wij, een soort haat/liefde verhouding.
Je bent er klaar mee, maar kan ook niet zonder.
Sommigen slaan een jaar over, maar komen dan toch weer  terug op het oude nest.

Gisteravond zijn we bij Pundalik en zijn familie
geweest om te eten.
Iedereen was in rep en roer om het ons naar de zin te maken. We hadden zelf van alles mee genomen zoals frisdrank, bier, chips en ijsjes voor de kinderen enz. 
De rijst wordt buiten gekookt

De kip met kruiden en de groenten staan te pruttelen
in de keuken
Af en toe viel de stroom even uit, maar het koken gaat gewoon door. Buiten op een vuurtje wordt de rijst gekookt, binnen wordt de kip gebraden en de groente gekookt en dat alles bij kaarslicht.
Het eten was heerlijk, we zijn weer behoorlijk verwend. Tegen 10 uur zijn we weg gegaan. Dan gaan ze zelf eten. Ze eten nooit samen met de gasten. De kinderen mogen soms wel een snack, maar de hoofd maaltijd krijgen ze later. 's Lands wijs, 's lands eer. Niets aan veranderen (willen) doen ze hier al jaren zo.

Nou, dat was het wel weer zo'n beetje.
We gaan onze laatste week in.
Herman gaat straks een huzarensalade voorbereiden. Hij heeft een prachtig stuk runderhaas gekocht voor wat biefstukjes. Een deel van het vlees gaat in de salade.
Dat wordt weer smullen met elkaar.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten