Verdriet

Ik heb thuis een potje,

op het potje staat "verdriet".

Ik doe er vaak verdrietjes in,

want als ze klein zijn...huil ik niet.

Steeds als er iets tegenzit,

er iets gebeurt wat ik niet wil.

Open ik het potje,

gooit het er in, heel stil.

Maar gisteren was de laatste 

druppel iets teveel.

Van al die stukjes klein verdriet,

kreeg ik een brok in mijn keel.

Mijn hand begon te trillen,

verdriet vloog met golven uit de pot.
Een traan begon te rollen,
ik voelde me erg rot.

Een onbedaarlijk snikken,
deed me trillen overal.
Ik zat echt tot in mijn haren
in het diepste, diepste dal.

Het was met rood omrande ogen
dat ik mezelf weer rustig kreeg.
Opgelucht keek ik naar mijn potje,
het potje.....dat was leeg.

Dus zie je iemand lopen
met rode ogen heel bedeesd.
Dan weet je
haar potje is pas vol geweest.

auteur onbekend