Welkom op mijn nieuwe web-log waar ik af en toe iets schrijf over de dagelijkse dingen.
Hobby's, vakanties enz. Het web-log heeft een Indiaas tintje.
Dat komt omdat wij vele jaren in de wintermaanden in Goa(India) verblijven.
We begonnen met twee weken, vervolgens drie,
twee maanden en langzamerhand werden
het vijf maanden.
Herman ging vorig jaar eerst en ik zou 2,5 maand later
daar ook naartoe gaan om met de feestdagen 2013
weer samen te zijn.
Helaas is het allemaal anders gegaan.
Na 2,5 week in Goa is Herman
daar overleden.
Ik heb de draad weer opgepakt,
schrijf af en toe iets op dit weblog,
maar toch veel minder dan voorheen.



zondag 10 februari 2013

Pakje versturen

Van de week wilden we een pakje naar Lieke versturen.
Uit het verleden wisten we nog dat het doosje in katoen verpakt moest worden dus naar de kleermaker.
In Calangute zit een kleermaker die dat destijds deed.
Helaas, niet meer te vinden of gesloten.
Dan naar de volgende.
Die deed dat niet, we moesten maar naar Mapsa.
 Dat is de stad die 10 kilometer verder ligt. 
Doen we dus niet.
Dan eerst maar eens naar het postkantoor
om het formulier te halen dat je moet invullen.
Netjes in de rij gaan staan.
 Nou ja, rij.......het is meer een kluwen.
 Gelukkig ben ik nogal groot en breed
 (elk nadeel heb zijn voordeel)
 dus liet ik niemand voor gaan.
Een heer probeerde dat wel, maar ik tikte op zijn schouder
en vertelde in mijn keurige Engels dat ik toch echt eerder was.
Hij ging gewoon opzij, niets aan de hand.
De dame achter het loket, waar boven staat dat je daar pakketten kunt laten verzenden,
vertelde me dat ik een formulier moest halen
bij het loket waar je postzegels koopt
en dat het in katoen moet.
 Zij vertelde ook dat er iemand naast het
postkantoor zit die dat doet.
In de rij bij afdeling postzegels,
vrij snel toch aan de beurt en
met formulier en pakje op naar de buren.
Daar werd het pakje netjes in katoen gewikkeld en dicht genaaid.
Hij gaf ook nog een formulier mee want er moesten twee ingevuld worden.

Vakkundig met de hand dicht genaaid

Terug weer naar het postkantoor.
In de rij bij de dame van de pakketten.
Eenmaal aan de beurt stuurde ze me
naar het loket van de postzegels,
want daar moest het eerst gewogen worden.
De man zette het gewicht op het pakje en
plaatste het tussen zijn loket
 en dat van de pakjes dame op een tafel en wees naar mij.
Ik weer terug naar de pakjes dame,
weer een aantal personen voor het loket,
maar ze hielp mij er toch tussendoor.
Twee formulieren, kopie van paspoort er bij.
Alles voor elkaar. Adres etc. werd in de computer getikt
en een keurig geprint bewijs van verzending mee naar huis.
Al met al waren we hiermee ruim anderhalf uur bezig.
We hebben tijd zat, dus geen probleem.
Ga ook niets willen begrijpen of ergens de logica van willen zien
want die is er in onze ogen niet.
Wij zien hier gelukkig de humor van in.
En dat moet je met zoveel dingen hier.
Het pakje is onderweg en met drie weken zou het aankomen,
dus nu nog ruim twee weken en dat is ook rekbaar.
Kan zomaar volgende week komen,
 maar ook zomaar over een maand.

1 opmerking:

Aukje zei

En zo ben je een halve dag onderweg.

Een reactie posten